Drank, dwelms en Xhosa

Ik vraag me af waarom deze plek nooit ontwikkeld is, de kust is prachtig, het strand mooi en het water heerlijk. Wellicht wordt dit nog een ’toen ik hier twintig jaar geleden kwam’ verhaal. Zou goed kunnen, wel erg jammer zijn. De eerste vakantiehuisjes komen echter al her en der in de omgeving als ’paddenstoeltjes’ uit de grond.Eehj boetie! Come here! I have nice mushrooms! What.. no want mushroom? I have nice nice dagga! No dagga? I have fish! Come look boetie, I know you want mushroom! in combinatie met het zich helemaal naar de klote drinken. Paddenstoeltje om de zoveel tijd en je hebt een prima vakantie. De lui die hier voor vast blijven zijn ongetrouwde (of gescheiden, en dat kan ik me dan ook wel indenken) mannen van middelbare leeftijd die werken in een van de twee backpackershostels, of een pizzatentje runnen en na het pizzabakken al te dronken zijn om nog een bonnetje uit te schrijven door te veel wijn uit grote witte Pick ’n Pay – No Name dozen. Naast dit bevindt zich er ook nog een winkeltje met een uitgemergelde Britse piratenvrouw die de hele dag vanachter een ijzeren gaas staat te schreeuwen dat die zwarten niet weten hoe ze met geld om moeten gaan en dat het betalen niet snel genoeg gaat ”Hup hup hup! Kssst! Wraaah!”, blanken wil ze dan ook wel even eerder helpen. Als je naar Koffiebaai gaat is dit een niet te missen attractie. Dan staan er nog een paar andere hutjes en op de heuvel een bouwval met te veel vrolijke kleurtjes en een bordje ’Happy Hippie’ en iets wat vermeldt dat je er massages kan krijgen. Tussen de bouwwerkjes in het valleitje hoor je her en de ’klik-geluiden’ van plaatselijke Xhosa’s en wanneer je te dichtbij komt, het al snel vertrouwde maar nooit niet irriterende geschreeuw naar je kop ”dagga?” Op deze plek gelden andere wetten, of wellicht beter gezegd; geen wetten. Politie is iets voor het bereikbare Zuid-Afrika, niet voor Koffiebaai wat slechts over een 100 kilometer lange weg toegang geeft aan de bewoonde wereld. En da’s niet zo’n rielekste weg aangezien er om de meter een paar flinke kuilen zitten. Vandaar dat alle inboorlingen hier hun moestuintjes hebben vol staan met alles wat god verboden heeft. Wanneer je niet bent voorbereid, een commercieel uitbuitend toeristenplekje verwacht, komt dit toch wel als een schok. Een en al alto hierzo, mannen met minstens twee tattoos en meisjes met minimaal één, plus een piercing. Piraten vullen hun dagen met het roken van Eehj boetie! Mushrooms in ontelbare hoeveelheden. In plaats van de redelijk onschuldige Mozambikaanse schelpenverkopertjes is hier elke inboorling die je tegenkomt een drugshandelaar. ”dwelmsWelkom aan de Wildekust, welkom in Koffiebaai, welkom in een droom, een pure piratenfilm. Waar kleine meisjes ruig doen met gitaren, een allegaartje van mensen uit verschillende hoeken van de wereld bij elkaar komt op een surrealistisch eiland, een huttendorpje tussen zee en onbereikbaar binnenland. Tussen twee berghellingen aan de monding van een riviertje, een andere wereld met bier voor spotprijzen en [if !supportLineBreakNewLine] [endif]